Блузирање (169-199)

(прва кавадаречка колумна)

Ебати пролетта! Тмурно, облаци, дожд, едно никакво (не)време насекаде, па и во Кавадарци. Плус секојдневието од дупки по најдолгите кавадаречки улици (Шишка, Страшо Пинџур, Илинденска) загаденост, забегана сообраќајна (не) култура, симптоматична коктел посетеност на културните и уметнички настани, енормно високи сметки за електрична енергија (џабе везеш блузеру), лошо еспресо низ од локалите (“Тотал“ секоја ви чест за долгогодишната квалитетна постојаност и покрај се), прескапи мобилни оператори (сосе неквалитетниот прием), “превари“ во маркетите од типот ефтини производи/дневни и неделни акции/купи еден, земи два и сл., накотени препродавачи на градскиот пазар со сомнително потекло на зеленчукот/овошјето и некои други недобројни слични тракатанци и звонци, особено што за сличните нешта низ градот нема кој два збора да каже по тоа локалните (демек регионалните) медиуми. За националните од поодамна немам некои посебни зборови и размислувања (џабе трошење сиви ќелии). Таму дописниците од Кавадарци најверојатно се платени само за приказни со среќен крај и занимливости кои никого не го интересираат. Којзнае, можеби и поради тоа продажбата на дневни весници во овој град никогаш не била помала последните дваесет и неколку ебени транзициони години. Списанија/магазини/неделници/месечници за почит во Македонија нема повеќе од една деценија (беа едно време Денес, Форум, со исклучок на краткотрајниот блесок на “Граѓански“ пред две-три години). Да се разбереме: авторот на овие редови е еден од оние кои има “плуснато“ на весници и списанија едно мало богатство, така да овде е на свој терен и приказните без содржина не поминуваат кај него.

Друго ми беше зборот. Или па не?! Во сабота, на 28 март (19.30 час.), вечерта спроти менување од зимско на летно сметање на времето (денот станува подолг, како што всушност и треба да биде) во Кавадарци за првпат ќе се одржи поетски слем натпревар. Не би објаснувал овде што е тоа и како е, оти ако милувате квалитет секако ќе дојдете во Домот на културата, па ќе се сретнеме, ќе поразговараме и ќе се запознаете со се, плус некои нови книги со квалитетна поезија ќе се појават во градот само таа вечер, така да – не пропуштајте малку поинаков начин на презентација на убавата поезија. И нема тоа да биде ни налик на промоција на некоја ебиветер збирка на стихотворби, ниту пак поетско читање со праисториски заебанции од творби, туку нешто што за првпат му се случува на Кавадарци. Баш така.

Денес се навршија 40 денови од заминувањето на еден од воопшто најголемите македонски ликовни уметници Ристо Соколов Сокол. Неверојатната празнина денес се обидовме барем малку да ја дополниме со троа разговор, за него, за нас, за слободата која тој ја освои уште пред многу години и ни покажа и докажа како е да се биде слободен во скапоцениот период поминат со него и неговата величенствена креативност во неговото и наше Уметничко студио “Сокол Арт“. Ќе ни требаат неколку животи само за да ги прераскажеме неговите приказни. А за неговата уметност? Таа зборува сама за себе и ја има низ целиот град. Кој разбрал – разбрал, а ние ретките кои ја имавме честа да сведочиме на стварањето на неговата уметност ќе ја чекаме повторната средба со него, со Големиот Ристо Соколов Сокол.

П.С. Alan Ford, Asterix, Blueberry, Corto Maltese, Dylan Dog, Fantastic Four, Fantom, Flash Gordon, Iznogud, Jeremiah, Mandrake, Martin Mystere, Maxmagnus, Mister No, Modesty Blaise, Rip Kirby, Tex Willer, The Avengers се стрипови кои случајно одвреме - навреме се појавуваа низ годините наназад и во Кавадарци. И ден денес се околу мене и ми ја чуваат ко‘ мртва стража - “поинаквоста“.

By

Марјан Т.

Бул.“Џон Ленон“ 3

Кавадарци

Блузирање (168 - 198)

(прва кавадаречка колумна)

Во сезона на карневали и не може да се размислува поинаку освен “карневалски“. Никако вообичаено. Оти вообичаени се на пример дупките по кавадаречките улици, по кои врват кавадаречките, но и некои други возила. А дупките секој нареден ден се подлабоки. Ете од нив е заебано и одењето кон Ваташа. Па така, кога во Ваташа ќе стигнам кај тетин ми Ќиро Суло, наместо да пијам кафе и ж‘та точена директно од бурето во подрумот, ги пцујам дупките (на ул.“Страшо Пинџур“) и се што оди со нив. На сета озгора и оваа зима не падна салам снег да ги покрие бар додека се стопи. Ете и зимата без снег стана овде – вообичаена.

А имаше на времето големи снегови во Кавадарци. Најголемата уживанција во снегот беше што тогаш се стануваше успорено, како мотив од некоја вонвременска фотографија со застанато време. Единствената еуфорија беше по улиците низ градот и надолниките во Градскиот парк (особено легендарното Тепе), кои експресно се претвораа во лизгалишта на кои со санките се лизгаше и старо и младо. Грип?! Ма каков грип на толкав снег. Грипот денес ти е “модерна“ и тешка болест. Те кутка без да праша, како што те кутка кавадаречкото секојдневие, со сите негови перформанси.

“И крени, другом страном јаблане крени...“ пееше Џони Штулиќ, додека овде не поеше Васка Илиева, не дека Васка беше негативец, ама не беше тоа што го баравме и густиравме. Срамотата и ден денеска е нечија туѓа грижа, исто како да те снимал некој по телефон, па те објавил, а ти немаш среќа да се одбраниш. Оти твојот грев е само твој, пријателе. И ничиј друг!

Сезона на карневали е. И додека во светот таа привршува, овде таа допрва забрефтува.

П.С. Не да ќе е на арно, ниту пак веродостојно тоа што го “дробиш“ 24 часа, не бирајќи притоа на кој медиум го правиш тоа, а ваму да се кажуваш експерт (макар и по сештологија) и на челото си го залепил партискиот симбол и си му влегол во газот на “лидерот“, па не можат ниту тебе ниту него триста операции да ве “опраат“. Брееј, се намножија и локално, мудреци над мудреците, со два реда прочитана (било каква) литература, изнедрени од партиски штабови. Мора да е до кафето кое им го варат таму.

By

Марјан Т.

Бул.“Џон Ленон“ 3

Кавадарци