(прва
кавадаречка колумна)
Лето во Кавадарци. Таму некаде доцните седумдесети, почетокот на
осумдесетите на дваесетиот век.
Кавадарци се движи кон својот економски врв. Еден куп фабрики со илјадници
вработени. Се оди на летен одмор на Јадранот, во Охрид, Преспа и Дорјан, по
кампови и работнички одморалишта. На Јадранот започнува да функционира
Јадранската магистрала, па по неа до Улцињ, Будва, Херцег Нови, Макарска, Јадранските
острови се до Пореч. Па велелепните плажи крај Беќиќи, монденската “Словенска плажа“,
па Башка Вода, Бабин Кук, Свети Стефан, па во Дубровник, да се нахранат
гулабите, да се прошета низ Страдун. До Охрид и Преспа се одеше исто како и
денес, преку Ресен. До Дорјан, на излезот од автопатот до езерото по недовршен локален
пат (на дел од него се минуваше преку река), а таму камповите “Мрдаја“ и
“Ачикот“ и култната “Кавадаречка плажа“. Грција штотуку почнува да функционира
како “мека“ за македонските туристи. Денешните “ексклузивни туристички места“
во доцните седумдесети, почетокот на осумдесетите на дваесетиот век беа обични
приморски села, со два колонијала, една слаткарница, три ресторана, една
продавница за се и сешто и рибарски мрежи во недоглед. Се одеше на летување кај
јужниот сосед по принципот пола – пола. Половина пари за летен одмор (претежно
кампување), половина пари за шопинг во Солун. А од Солун теписи, лустери, сервиси
за ручување, маслинки, лубеници, кафе и слични тракатанци и дребулии,
натоварени на фиќињата и правец дома.
Инаку, за Јадранското море и летните одмори во тоа време
има и други (вистински) приказни. На пример Релито до Сутјеска. Ама за тоа - во
некоја друга прилика.
Лето е во Кавадарци и оваа тековна 2017 година. Една од
годините во која летните доживувања се измиксани со политика, претежно дневна,
сакате наречете ја и банално политиканство. Од гнасен и лажен патриотизам, до
ефтин популизам. Патриотите се на одмор во Грција, Бугарија и Албанија (оние
најпатриоти и на ексклузивни прекуокеански дестинации), а останатите во Охрид,
Преспа и Дорјан, поголемиот дел на Тиквешкото езеро. Се друго што не спаѓа во
двете категории се по полињата, на плантажите со грозје, продаваат бостан по
пазарите. Ух, кога ќе ми текне дека солиден број се по белосветските
дестинации, ама на работа, по парче леб, далеку од најблиските и кавадаречкото
секојдневие на кое најверојатно доживотно ќе му се навраќаат само како гости.
Не се тие виновни, виновно е ова мочано општество, општество на нееднаков
третман и партиско вработување и делење по безвезална основа. Нејсе, лето е во
Кавадарци и оваа година.
Ама ептен лето, дури и улиците на овие пеколни температури нема кој да ги
измие. Којзнае, можеби цркнаа камионите со прскалки и црева, фаповите од таму
некаде после втората светска војна. Амин.
Со оглед на тоа што не спаѓам во ортодоксните патриоти,
ниту пак спаѓам во оние “другите“, а го обожавам летото со сите негови
перформанси (високи температури, кратки панталони, сонце бре), си го истерав годишниот
одмор, таканареченото летување, онака како што сакам, таму каде што сакам, со
тие кои што ги сакам. Оти, Кавадарци е сеуште на истото место, сеуште мороните
се паркираат на пешачки, се помалку има место низ градот за (градски)
велосипедисти, а пешаците се тресат на
семафорите. Сеуште Споменикот на слободата е на Градскиот плоштад , само што пораката
“За слободата на народот свој“ е нечитлива и е нагрден тој истиот споменик со
остатоци од плакати за кафански свирки и турбо – фолк забави.
Арно ама и утре е нов ден. Грозјето ќе го берат и идните
генерации, вино и ракија ќе се прави и понатаму, само што нема да се вратат
убавите луѓе кои по парче леб заминаа одовде. А не да ни недостигаат, се
радуваме на било каков абер од нив. Особено ако се смилуваат да ни дојдат на
гости, кога за тоа ќе имаат време. Оти, оние кои заминаа последните десетина
години не се гастарбајтери, тоа се луѓе со нови татковини. Македонија и
Кавадарци им се само попатни станици. И ако, нека е така.
П.С. И
да не се заебаваме, отворете очи на четири, доаѓа време на “Тиквешки гроздобер
2017“. Истата компанија (или што ли е) која го организира, е организатор на
многу други “манифестации“, една од нив и Пиволенд во Скопје. По кавадаречки
кажано “кај ниј пар’те, кај нас ем празно меме, ем поганилок“. За вино и ракија
да пијме - сите имаме по дома. Друго нешто ни треба бре организатори низаедни!
Пејсет илјади евра за Северина, нели ве срам бе говеда!
By
Марјан Т.
Бул.“Џон
Ленон“ 3
Кавадарци
No comments:
Post a Comment